Na najbliższym spotkaniu pokażemy historię teleskopu optycznego, od pierwszego teleskopu Galileusza do Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu, budowanego przez Europejskie Obserwatorium Południowe na pustyni Atacama w Chile.
Od starożytności do końca XVI wieku, przyrządy do obserwacji astronomicznych składały się z obrotowych ramek lub pierścieni, wyposażonych w podziałki i odpowiednie przyrządy celownicze. Kwadranty, triquetrumy (lineały Ptolemeusza), sfery armilarne, w które wyposażone były największe obserwatoria, pozwalały na precyzyjne określenie pozycji ciał niebieskich.
Na początku XVII wieku w środowisku naukowym uważano, że niebo zostało w pełni zbadane. Sądzono, że wszystkie istniejące planety są znane, a wszystkie gwiazdy stałe zostały zidentyfikowane i skatalogowane. Nawet najbardziej uważna i systematyczna obserwacja nieba nigdy nie ujawniłaby niczego nowego, poza sporadyczną kometą lub nową. Nikt nie mógł sobie wyobrazić, jakie cudowne nowe rzeczy zostaną ujawnione przez instrument stworzony przez włożenie dwóch soczewek okularowych do końców tubusu.
Podczas prelekcji zaprezentujemy replikę pierwszego teleskopu Galileusza i pokażemy najbardziej popularny amatorski teleskop do obserwacji astronomicznych.
Teleskopy optyczne – Tadeusz Smela
28 października, 19:30
Budynek Jednostek Międzywydziałowych ZUT
Aleja Piastów 48, sala nr 13
